Anderhalf jaar geleden startte ik aan de Masteropleiding Serious Gaming aan (toen nog) de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden. Waarom daar? Nou, omdat hij nergens anders werd aangeboden.
Het was een enigszins impulsieve keus. Ik was theatermaker en theaterdocent, en verdiende mijn geld met lesgeven, regisseren, en trainingsacteren. Mijn gaming-ervaring bestond vooral uit Patience, Pac-man, en race- en schietspelletjes. Maar ik begreep wel dat de meer complexe games worden gedragen door een sterk en pakkend verhaal, en dat was iets wat ik vanuit het theater kende. Bovendien sprak het idee om vanuit een andere invalshoek te kijken naar veranderingsprocessen (wat educatie in feite is) me erg aan.
Ik startte de opleiding met de vragen: wat is de relatie tussen serious games en theater, en bovenal, hoe kunnen serious games profiteren van de mogelijkheden die theater biedt.
Er volgden maanden van theorie, literatuuronderzoek, discussiëren, prototypes bedenken, en van heel, heel veel modellen. En terwijl ik vanuit mijn theaterachtergrond gewend was om te werken vanuit ervaring en intuïtie moest ik nu ineens bronnenonderzoek en literatuurvergelijkingen doen. Het was nogal een omschakeling, zeker voor iemand voor wie Google-Drive al een uitdaging is, en die het liefst nog van papier leest.
Maar na een paar weken begon mijn fascinatie al te groeien. Serious gaming bleek dé plek te zijn waar al mijn uiteenlopende theater- en drama activiteiten bij elkaar kwamen. Het ging over storytelling, over je publiek boeien en over conflicten, maar ook over mensen iets leren, over het formuleren van leerdoelen, over psychologie, wetenschap, en over ethiek.
De relatie tussen serious gaming en theater is er, dat is na anderhalf jaar zonneklaar. Ik zal in de komende blogs hier dieper op in gaan, en het onderbouwen met vakliteratuur en praktijkvoorbeelden. Ik zal het gaan hebben over Shakespeare en de oude Grieken, maar ook over agile learning, over virtual reality en transmediale storytelling, maar ook over filosofie, beeldende kunst, Stanislavski en Johan Huizinga. Ik ga proberen mijn bevindingen van de afgelopen 18 maanden op kernachtige en boeiende wijze hier te beschrijven, terwijl ik me tegelijkertijd nog midden in mijn leerproces bevindt, en mijn afstuderen met rasse schreden nadert.
Ik hoop dat ik mijn fascinatie over kan dragen op de lezers van dit blog. En ik hoor graag reacties, tegenwerpingen, aanvullingen, of praktijkvoorbeelden. Dank daarvoor, alvast.

